Консолидацијата на националистичката идеолошка и практично-политичка агенда на ДУИ конечно се комплетираше, таман на време за изборите. Најновата измислица се нарекува „консензуална интеграција“ и е препакувано издание на истите федералистички етно-концепти (памтите: „консензуален претседател“ и сл.) кои ДУИ подолго време се обидува да ги протне на македонската политичка сцена, наспроти унитарниот карактер на државата гарантиран со Уставот и унапреден со заштита на малцинските идентитетски прашања во Охридскиот договор. Како и во Уставот, така и во тој Договор се гарантира унитарниот карактер на државата и нејзиниот целовит територијален интегритет. Нема територијални решенија за политички проблеми.
Затоа и ова, најново барање за федерализација е од „нетериторијална“ природа: ДУИ (ќе) бара ниту една „важна одлука“ во државата да не може да помине без одобрение од „албанската страна“, со практична силина на вето.
Што е тоа „важна одлука“ и кого и како тоа го претставува „албанската страна“ – е бесмислениот националистички политички „ластик“ што ДУИ планира да го „тегне“ за време на предизборната кампања. Зошто? Па, бидејќи ДУИ, како и другите албански националистички партиски формации, си ги бараат сите гласови на етничките албански граѓани во државава за себе: Колку се, толку се, наши се!
…
Колумната на Сашо Орданоски во целост прочитајте ја тука